با استفاده از هوش مصنوعی، Scheme را به Objective-C تبدیل کنید

اکشن‌اسکریپت

• ترجمه کد منبع نامعتبر یا ناقص
• تبدیل قابل تنظیم از طریق دستورالعمل‌های درون‌خطی، از تگ در نظرات استفاده کنید
• تبدیل قطعات کد منبع بدون فرمت
• ترجمه عبارات سینتکس پیچیده
• سینتکس، معناشناسی و کاربردشناسی زبان برنامه‌نویسی هدف در حین ترجمه در نظر گرفته می‌شود

چالش‌های ترجمه

توابع درجه یک

در Scheme، توابع شهروندان درجه یک هستند، به این معنی که می‌توانند به عنوان آرگومان‌ها منتقل شوند، از توابع دیگر بازگردانده شوند و به متغیرها اختصاص داده شوند. در Objective-C، در حالی که بلوک‌ها عملکرد مشابهی را فراهم می‌کنند، نحو و استفاده به طور قابل توجهی متفاوت است.

مثال در Scheme:

(define (apply-func f x)
  (f x))

(apply-func (lambda (y) (* y 2)) 5) ; برمی‌گرداند 10

مثال در Objective-C:

typedef int (^FunctionBlock)(int);
FunctionBlock block = ^(int y) { return y * 2; };
int result = block(5); // برمی‌گرداند 10

ماکروها و گسترش‌های نحوی

سیستم ماکرو Scheme اجازه می‌دهد تا تغییرات قدرتمند کد در زمان کامپایل انجام شود، که به طور مستقیم در Objective-C در دسترس نیست. Objective-C ماکروهای پیش‌پردازشگر دارد، اما آن‌ها کمتر قدرتمند و انعطاف‌پذیر هستند.

مثال در Scheme:

(define-syntax my-if
  (syntax-rules ()
    ((_ test then else)
     (if test then else))))

(my-if #t "True" "False") ; برمی‌گرداند "True"

مثال در Objective-C:

##define MY_IF(test, then, else) ((test) ? (then) : (else))

NSString *result = MY_IF(YES, @"True", @"False"); // برمی‌گرداند "True"

بهینه‌سازی تماس دمی

پیاده‌سازی‌های Scheme معمولاً از بهینه‌سازی تماس دمی پشتیبانی می‌کنند، که به توابع بازگشتی اجازه می‌دهد در فضای ثابت اجرا شوند. Objective-C این بهینه‌سازی را تضمین نمی‌کند، که می‌تواند منجر به سرریز پشته در بازگشت‌های عمیق شود.

مثال در Scheme:

(define (factorial n acc)
  (if (= n 0)
      acc
      (factorial (- n 1) (* n acc))))

(factorial 5 1) ; برمی‌گرداند 120

مثال در Objective-C:

- (int)factorial:(int)n acc:(int)acc {
    if (n == 0) return acc;
    return [self factorial:n-1 acc:n * acc];
}

[self factorial:5 acc:1]; // برمی‌گرداند 120

نوع‌گذاری پویا در مقابل نوع‌گذاری ایستا

Scheme نوع‌گذاری پویا دارد، که انعطاف‌پذیری بیشتری در نوع‌های متغیرها فراهم می‌کند. Objective-C نوع‌گذاری ایستا دارد، که می‌تواند منجر به کدهای طولانی‌تر و بررسی نوع در زمان کامپایل شود.

مثال در Scheme:

(define x 42)
(define y "Hello")

مثال در Objective-C:

int x = 42;
NSString *y = @"Hello";

ادامه‌ها و جریان کنترل

Scheme از ادامه‌های درجه یک پشتیبانی می‌کند، که اجازه می‌دهد وضعیت فعلی اجرای برنامه ضبط شود. Objective-C معادل مستقیمی ندارد، که برخی الگوهای جریان کنترل را دشوار می‌کند.

مثال در Scheme:

(define (call-with-current-continuation f)
  (let ((k (lambda (x) x)))
    (f k)))

(call-with-current-continuation (lambda (k) (k 42))) ; برمی‌گرداند 42

مثال در Objective-C:

// معادل مستقیمی در Objective-C وجود ندارد

پردازش لیست و بازگشت

Scheme در پردازش لیست و بازگشت برتری دارد، در حالی که نحو و ساختارهای داده Objective-C (مانند NSArray) می‌توانند این عملیات را کمتر زیبا کنند.

مثال در Scheme:

(define (map f lst)
  (if (null? lst)
      '()
      (cons (f (car lst)) (map f (cdr lst)))))

(map (lambda (x) (* x 2)) '(1 2 3)) ; برمی‌گرداند '(2 4 6)

مثال در Objective-C:

NSArray *array = @[@1, @2, @3];
NSArray *mappedArray = [array valueForKeyPath:@"@unionOfObjects.self"];
// برمی‌گرداند @[@1, @2, @3]

پارادایم شیءگرا

Objective-C یک زبان شیءگرا است، در حالی که Scheme عمدتاً تابعی است. این تفاوت می‌تواند ترجمه طراحی‌های شیءگرا به یک پارادایم تابعی را پیچیده کند.

مثال در Objective-C:

@interface Dog : NSObject
- (void)bark;
@end

@implementation Dog
- (void)bark {
    NSLog(@"Woof!");
}
@end

مثال در Scheme:

(define (make-dog)
  (lambda (action)
    (cond ((equal? action 'bark) (display "Woof!")))))

(define my-dog (make-dog))
(my-dog 'bark) ; خروجی "Woof!"

توابع مرتبه بالاتر

هر دو زبان از توابع مرتبه بالاتر پشتیبانی می‌کنند، اما نحو و اصطلاحات متفاوت است، که ترجمه را چالش‌برانگیز می‌کند.

مثال در Scheme:

(define (compose f g)
  (lambda (x) (f (g x))))

(define square (lambda (x) (* x x)))
(define double (lambda (x) (* 2 x)))

(define square-of-double (compose square double))
(square-of-double 5) ; برمی‌گرداند 100

مثال در Objective-C:

typedef int (^FunctionBlock)(int);
FunctionBlock square = ^(int x) { return x * x; };
FunctionBlock double = ^(int x) { return x * 2; };

FunctionBlock compose(FunctionBlock f, FunctionBlock g) {
    return ^(int x) { return f(g(x)); };
}

FunctionBlock squareOfDouble = compose(square, double);
int result = squareOfDouble(5); // برمی‌گرداند 100

مدیریت خطا

Scheme از رویکرد متفاوتی برای مدیریت خطا استفاده می‌کند در مقایسه با مکانیزم try-catch در Objective-C، که می‌تواند ترجمه‌ها را پیچیده کند.

مثال در Scheme:

(define (safe-divide a b)
  (if (= b 0)
      'error
      (/ a b)))

(safe-divide 10 0) ; برمی‌گرداند 'error

مثال در Objective-C:

- (NSNumber *)safeDivide:(NSNumber *)a by:(NSNumber *)b {
    if ([b isEqualToNumber:@0]) {
        @throw [NSException exceptionWithName:@"DivisionByZero" reason:@"Cannot divide by zero" userInfo:nil];
    }
    return @(a.doubleValue / b.doubleValue);
}

مدل‌های همزمانی

مدل‌های همزمانی Scheme (مانند آینده‌ها و وعده‌ها) با مدل‌های Grand Central Dispatch (GCD) و رشته‌ها در Objective-C متفاوت است، که ترجمه را پیچیده می‌کند.

مثال در Scheme:

(define (async-task)
  (thread
    (display "Running task...")))

(async-task) ; در یک رشته جداگانه اجرا می‌شود

مثال در Objective-C:

dispatch_async(dispatch_get_global_queue(DISPATCH_QUEUE_PRIORITY_DEFAULT, 0), ^{
    NSLog(@"Running task...");
});