ترجمه کد منبع به منبع از C با استفاده از هوش مصنوعی شامل استفاده از تکنیک‌های پردازش زبان طبیعی (NLP) و الگوریتم‌های یادگیری ماشین برای تجزیه و تحلیل و درک کد منبع است.
| توضیحات چالش | مثال نحوی C | مثال نحوی D | امتیاز |
|---|---|---|---|
| حساب اشاره‌گر | ptr++ |
ptr++ |
8 |
| مقداردهی اولیه ساختار | struct s { int a; }; struct s x = { .a = 5 }; |
struct S { int a; }; S x = S(5); |
7 |
| اشاره‌گرهای تابع | void (*f)(int) = &func; |
void delegate(int) f = &func; |
6 |
| دستورات پیش‌پردازنده | #define PI 3.14 |
enum { PI = 3.14 }; |
5 |
| آرایه‌های با طول متغیر | int arr[n]; |
int[] arr = new int[n]; |
4 |
| مدیریت استثنا | if (error) { /* handle error */ } |
try { /* code */ } catch (Exception e) { /* handle */ } |
3 |
| مدیریت حافظه | malloc(size); free(ptr); |
ptr = new int[size]; delete ptr; |
6 |
| اسمبلی درون‌خط | __asm__ ("movl %eax, %ebx"); |
asm { mov eax, ebx; } |
9 |
حساب اشاره‌گر در C اجازه می‌دهد که به طور مستقیم آدرس‌های حافظه را دستکاری کنید، که این امر در D نیز پشتیبانی می‌شود اما با تفاوت‌هایی در ایمنی و نحوه نوشتار.
مثال C:
int arr[] = {1, 2, 3};
int *ptr = arr;
ptr++;
مثال D:
int[] arr = [1, 2, 3];
int* ptr = arr.ptr;
ptr++;
برای جزئیات بیشتر، به مرجع زبان C و مستندات زبان D مراجعه کنید.
نحوه مقداردهی اولیه ساختار در C و D متفاوت است، به ویژه با مقداردهی اولیه مشخص.
مثال C:
struct s {
int a;
};
struct s x = { .a = 5 };
مثال D:
struct S {
int a;
}
S x = S(5);
برای اطلاعات بیشتر، به مستندات ساختارهای C و مستندات ساختارهای D مراجعه کنید.
اشاره‌گرهای تابع در C کمی پیچیده‌تر از نمایندگان در D هستند که رویکردی ایمن‌تر از نظر نوع ارائه می‌دهند.
مثال C:
void (*f)(int) = &func;
مثال D:
void delegate(int) f = &func;
به مستندات اشاره‌گرهای تابع C و مستندات نمایندگان D مراجعه کنید.
C به طور گسترده‌ای از دستورات پیش‌پردازنده استفاده می‌کند، در حالی که D از enumها و ثابت‌ها برای عملکرد مشابه استفاده می‌کند.
مثال C:
#define PI 3.14
مثال D:
enum { PI = 3.14 };
برای جزئیات بیشتر، به مستندات پیش‌پردازنده C و مستندات ثابت‌ها D مراجعه کنید.
C از آرایه‌های با طول متغیر پشتیبانی می‌کند، در حالی که D از آرایه‌های دینامیک استفاده می‌کند.
مثال C:
int arr[n];
مثال D:
int[] arr = new int[n];
به مستندات آرایه‌های با طول متغیر C و مستندات آرایه‌ها D مراجعه کنید.
C از کدهای خطا برای مدیریت استثنا استفاده می‌کند، در حالی که D از پشتیبانی داخلی برای استثناها برخوردار است.
مثال C:
if (error) {
/* handle error */
}
مثال D:
try {
/* code */
} catch (Exception e) {
/* handle */
}
برای اطلاعات بیشتر، به مستندات مدیریت خطا C و مستندات مدیریت استثنا D مراجعه کنید.
مدیریت حافظه در C به صورت دستی است، در حالی که D جمع‌آوری زباله و مدیریت حافظه ایمن‌تری را ارائه می‌دهد.
مثال C:
malloc(size);
free(ptr);
مثال D:
ptr = new int[size];
delete ptr;
به مستندات مدیریت حافظه C و مستندات مدیریت حافظه D مراجعه کنید.
نحوه نوشتار اسمبلی درون‌خط در C و D به طور قابل توجهی متفاوت است.
مثال C:
__asm__ ("movl %eax, %ebx");
مثال D:
asm { mov eax, ebx; }
برای جزئیات بیشتر، به مستندات اسمبلی درون‌خط C و مستندات اسمبلی درون‌خط D مراجعه کنید.